استثمار (قرآن)استثمار، عبارت است از بهره کشی یک طرفه [۱]
میرزایی، نجفعلی، فرهنگ اصطلاحات معاصر، ص۶۱.
و کسی را به کاری واداشتن و از دست رنج او بهره بردن. [۲]
فرهنگ فارسی معین.
۱ - بهره کشی از کنیزاناصل آن از ثمر به معنای میوه و انواع مال است. [۳]
ترتیب کتاب العین.
در این مدخل از واژه‌های «استحیا» و مشتقات آن، «عبدت»، و نیز عبارت‌هایی که مفید بهره کشی ظالمانه است، مانند: «لاتکرهوا فتیاتکم علی البغاء» «کنیزان خود را در صورتی که تمایل به پاکدامنی دارند برای اینکه متاع زندگی دنیا را بجویید به زنا وادار مکنید».۱.۱ - نهی از سوءاستفاده و استثماربعضی از مفسران در شان نزول این جمله گفته‌اند: " عبدالله بن ابی" شش کنیز داشت که آنها را مجبور به کسب در آمد برای او از طریق خودفروشی می‌کرد! هنگامی که حکم اسلام درباره مبارزه با اعمال منافی با عفت (در این سوره) صادر شد آنها به خدمت پیامبر صآمدند و از این ماجرا شکایت کردند آیه فوق نازل شد و از این کار نهی کرد. این آیه نشان می‌دهد که تا چه حد در عصر جاهلیت مردم گرفتار انحطاط و سقوط اخلاقی بودند که حتی بعد از ظهور اسلام نیز بعضا به کار خود ادامه می‌دادند، تا اینکه آیه فوق نازل شد و به این وضع ننگین خاتمه داد. ۲ - عدم جواز اکراه و اجبار«لایحل لکم ان ترثوا النساء کرها» «برای شما حلال نیست که زنان را به اکراه ارث برید» و «لتبتغوا عرض الحیوة الدنیا» «برای اینکه متاع زندگی دنیا را بجویید» استفاده شده است. ۳ - پانویس
۴ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳، ص۱۰۸، برگرفته از مقاله «استثمار». رده‌های این صفحه : استثمار | موضوعات قرآنی
|